Friday, February 18, 2005
Munnmælasögur#12
Ritstjórn Bloggs fólksins hafa borist fjölmörg aðdáunarbréf vegna munnmælasagna þeim sem hér er haldið til haga. Eiga þau það sameiginlegt að ávallt er hvatt til þess að reglulega séu birtar sögur þar sem Gleðipinnarnir Ásgeir Þór og Dóri Magg séu í stórum hlutverkum enda orðnir ódauðlegir í bloggheimum. Ritstjórnin hefur ákveðið að verða góðfúslega við þessari bón; auk þess sem lesendum er bent að netfangið kristjac@hi.is þar sem hægt er að koma sögum á framfæri. Hér kemur ein sem er fyrir löngu orðin klassísk og óskiljanlegt að Gísli Hjartar hafi ekki notað þessa.
Eitt sinn bar svo til fyrir mörgum árum að Dóri huggðist keyra suður til Reykjavíkur á laugardegi einn síns liðs. Ásgeir mátti ekki heyra á það minnst að Dóri þyrfti að hanga einn alla leið suður og bauðst því til þess að sitja í hjá honum, svona bara til þess að halda honum félagsskap eins og Ásgeir orðaði það. Dóra fannst hugmyndin ágæt og lét sig hafa það að sækja Ásgeir út í Vík klukkan 10 um morguninn þó svo að þá væri strax kominn lykkja á leið hans. En þar sem Ásgeir hafði verið svo almennilegur að bjóðast til þess að halda Dóra félagsskap á leiðinni, að þá lét Dóri sig hafa það að renna eftir honum. Þegar Dóra ber að garði þá er Ásgeir eitthvað illa fyrir kallaður eftir að hafa lent á ralli um nóttina, Dóri hafði hins vegar verið forsjáll kvöldið áður og var eins og nýsleginn túskildingur. Kom það í hans hlut að drösla Ásgeiri af stað og út í bíl með tilheyrandi seinkun á brottför. Þegar þeir eru að keyra fram hjá vitanum á Óshlíðinni, þá sofnar Ásgeir. Dóri hugsaði með sér að það væri nú í lagi að leyfa greyinu að sofa aðeins betur úr sér, en þegar þeir voru komnir í gegnum Súðavík þá fóru nú að renna á hann tvær grímur. Það fór svo að Ásgeir rumskaði ekki alla leiðina þó svo hann væri þarna til þess að halda Dóra félagsskap og tók steininn úr þegar Dóri þurfti sjálfur að opna og loka hliðinu á heiðinni, sem ávallt var talið helsta skylduverk farþega. Í Ártúnsbrekkunni í Reykjavík rankar Ásgeir við sér og hélt sér vakandi alla leið út á granda þar sem Dóri lét hann úr og hélt á Nönnugötuna. Þegar Dóri hafði teygt úr sér þar í korter, hringir síminn: "Jæja ertu ekki í gír" heyrist galað á hinum enda línunnar. Þá var það Ásgeir Þór, útsofinn og úthvíldur, og tilbúinn að fara út á lífið.
Ritstjórn Bloggs fólksins hafa borist fjölmörg aðdáunarbréf vegna munnmælasagna þeim sem hér er haldið til haga. Eiga þau það sameiginlegt að ávallt er hvatt til þess að reglulega séu birtar sögur þar sem Gleðipinnarnir Ásgeir Þór og Dóri Magg séu í stórum hlutverkum enda orðnir ódauðlegir í bloggheimum. Ritstjórnin hefur ákveðið að verða góðfúslega við þessari bón; auk þess sem lesendum er bent að netfangið kristjac@hi.is þar sem hægt er að koma sögum á framfæri. Hér kemur ein sem er fyrir löngu orðin klassísk og óskiljanlegt að Gísli Hjartar hafi ekki notað þessa.
Eitt sinn bar svo til fyrir mörgum árum að Dóri huggðist keyra suður til Reykjavíkur á laugardegi einn síns liðs. Ásgeir mátti ekki heyra á það minnst að Dóri þyrfti að hanga einn alla leið suður og bauðst því til þess að sitja í hjá honum, svona bara til þess að halda honum félagsskap eins og Ásgeir orðaði það. Dóra fannst hugmyndin ágæt og lét sig hafa það að sækja Ásgeir út í Vík klukkan 10 um morguninn þó svo að þá væri strax kominn lykkja á leið hans. En þar sem Ásgeir hafði verið svo almennilegur að bjóðast til þess að halda Dóra félagsskap á leiðinni, að þá lét Dóri sig hafa það að renna eftir honum. Þegar Dóra ber að garði þá er Ásgeir eitthvað illa fyrir kallaður eftir að hafa lent á ralli um nóttina, Dóri hafði hins vegar verið forsjáll kvöldið áður og var eins og nýsleginn túskildingur. Kom það í hans hlut að drösla Ásgeiri af stað og út í bíl með tilheyrandi seinkun á brottför. Þegar þeir eru að keyra fram hjá vitanum á Óshlíðinni, þá sofnar Ásgeir. Dóri hugsaði með sér að það væri nú í lagi að leyfa greyinu að sofa aðeins betur úr sér, en þegar þeir voru komnir í gegnum Súðavík þá fóru nú að renna á hann tvær grímur. Það fór svo að Ásgeir rumskaði ekki alla leiðina þó svo hann væri þarna til þess að halda Dóra félagsskap og tók steininn úr þegar Dóri þurfti sjálfur að opna og loka hliðinu á heiðinni, sem ávallt var talið helsta skylduverk farþega. Í Ártúnsbrekkunni í Reykjavík rankar Ásgeir við sér og hélt sér vakandi alla leið út á granda þar sem Dóri lét hann úr og hélt á Nönnugötuna. Þegar Dóri hafði teygt úr sér þar í korter, hringir síminn: "Jæja ertu ekki í gír" heyrist galað á hinum enda línunnar. Þá var það Ásgeir Þór, útsofinn og úthvíldur, og tilbúinn að fara út á lífið.
