Monday, October 16, 2006
Orðrétt
"Undanfarin ár hafa Ísfirðingar gengið óhræddir til hvílu. Haukfrán augu sýslumanns þeirra hafa vakað yfir þeim og hvers kyns glæpastarfsemi hefur verið kæfð í fæðingu. Hápunkti náði þessi embættisfærsla fyrir skömmu þegar tókst að fletta ofan af skipulagðri glæpastarfsemi sem hafði grafið um sig í sex áratugi. Einn af borgurum bæjarins hafði stundað það að fara ránshendi um bæinn þegar dró að áramótum. Helst ásældist hann ýmsa skrautmuni bæjarbúa. Sér í lagi ef munirnir voru úr timbri. Munina brenndi hann um ármót og naut til þess aðstoðar margra vafasamra fýra. Svo slæm áhrif hafði þessi starfsemi á samborgara hans að þeir voru farnir að hópast að brennum þessum og syngja ýmsa miður fallega söngva og horfa á björgunarsveitir brenna fjármunum í líki flugelda."
- Halldór Jónsson blaðamaður í aðsendri grein á bb.is.
"Undanfarin ár hafa Ísfirðingar gengið óhræddir til hvílu. Haukfrán augu sýslumanns þeirra hafa vakað yfir þeim og hvers kyns glæpastarfsemi hefur verið kæfð í fæðingu. Hápunkti náði þessi embættisfærsla fyrir skömmu þegar tókst að fletta ofan af skipulagðri glæpastarfsemi sem hafði grafið um sig í sex áratugi. Einn af borgurum bæjarins hafði stundað það að fara ránshendi um bæinn þegar dró að áramótum. Helst ásældist hann ýmsa skrautmuni bæjarbúa. Sér í lagi ef munirnir voru úr timbri. Munina brenndi hann um ármót og naut til þess aðstoðar margra vafasamra fýra. Svo slæm áhrif hafði þessi starfsemi á samborgara hans að þeir voru farnir að hópast að brennum þessum og syngja ýmsa miður fallega söngva og horfa á björgunarsveitir brenna fjármunum í líki flugelda."
- Halldór Jónsson blaðamaður í aðsendri grein á bb.is.
