<$BlogRSDURL$>

Monday, June 02, 2008

Orðrétt
"Það gekk samt ekki þrautalaust að koma 1987 út (platan hét raunar af einhverjum ástæðum Whitesnake í Bandaríkjunum og Serpens Albus í Japan). Upptökur stóðu í rúmt ár og ekki hafði fyrr verið slökkt á græjunum að söngvari og stofnandi Whitesnake, David Coverdale, rak samverkamenn sína alla með tölu, gítarleikarann John Sykes, sem samdi flest lögin ásamt söngvaranum; bassaleikarann Neil Murray og trymbilinn Aynsley Dunbar. Í þeirra stað kom gítarleikarinn Adrian Vandenberg, sem tók sólóið í Here I Go Again, og síðar gítarleikarinn Vivian Campbell, bassaleikarinn Rudy Sarzo og Tommy Aldridge sem lék á trommur. Þannig skipuð birtist sveitin lýðnum í tónlistarmyndböndum við helstu lögin á 1987. Eins og það skipti máli, þokkagyðjan Tawny Kitaen stal senunni - fáklædd og fagurlimuð. Karlpeningurinn stóð á öndinni, allt frá Bolungarvík til Bangladesh og ófá hjörtu brustu þegar Kitaen gekk að eiga Coverdale sjálfan skömmu síðar."
- Stjörnublaðamaðurinn, Orri Páll Ormarsson, heldur áfram að fjalla um Whitesnake á kostnað Árvakurs í grein sinni: "Gáfa með gúmmelaðibragði" í Lesbók Morgunblaðsins síðastliðinn laugardag.

This page is powered by Blogger. Isn't yours?