Friday, August 29, 2008
Munnmælasögur#87
Þrátt fyrir að tileinka sér heilsusamlegt líferni þá áttu Vestfirskir Gleðipinnar það til að gera sér dagamun hér á árum áður þegar verslunarmannahelgi gekk í garð. Ef lagt var í hann á annað borð þá var það jafnan gert með stæl. Alls kyns fylgihlutir eins og merktar peysur og heimatilbúnar söngbækur urðu skyndilega að nauðsynjavöru. Einhverju sinni voru Gleðipinnarnir í Atlavík á verslunarmannahelgi. Urðu þeir fyrir því að einhverjir apakettir brutust inn í tjaldborg þeirra. Var það ferð til fjár því þar fundu þjófarnir ýmsa dýrgripi til þess að hnupla.
Gleðipinnarnir settu málið í hendurnar á lögregluyfirvöldum á Egilsstöðum. Gáfu þeir upp nafn Ásgeirs Þórs og símanúmerið í verslun JFE enda voru GSM símar ekki komnir til sögunnar þegar HáEmm og Veltirinn voru ungir. Nokkrum dögum síðar hringri síminn í versluninni og verður Einar Þór til svara. Var fjölmennt í búðinni og þegar Einar kemur úr símanum gerir hann sér að leik að garga yfir búðina þar sem ófáir Bolvíkingar og Ísfirðingar voru staddir: "Ásgeir! Lögreglan á Egilsstöðum er í símanum." Ásgeir fer í símann og óhætt er að fullyrða að eyru viðskiptavinanna stækkuðu talsvert við þetta og yfirgaf engin þeirra búðina meðan á símtalinu stóð. Ásgeir henti þetta á lofti og þegar lögreglumaðurinn var búinn að fræða hann um stöðu mála varðandi þjófnaðinn, þá bíður Ásgeir með að leggja tólið á. Þegar lögreglumaðurinn var farinn úr símanum öskrar Ásgeir þannig að allir í búðinni heyrðu auðveldlega: (enda lágu þeir allir á hleri hvort sem var) "Hver andskotinn! Nú þá verð ég bara að koma austur og sitja þetta af mér" !!! Við svo búið skellti hann tólinu á með miklum tilþrifum. Viðskiptavinir verlsunarinnar héldu því heim á leið með safaríka kjaftasögu til þess að smjatta á.
Þrátt fyrir að tileinka sér heilsusamlegt líferni þá áttu Vestfirskir Gleðipinnar það til að gera sér dagamun hér á árum áður þegar verslunarmannahelgi gekk í garð. Ef lagt var í hann á annað borð þá var það jafnan gert með stæl. Alls kyns fylgihlutir eins og merktar peysur og heimatilbúnar söngbækur urðu skyndilega að nauðsynjavöru. Einhverju sinni voru Gleðipinnarnir í Atlavík á verslunarmannahelgi. Urðu þeir fyrir því að einhverjir apakettir brutust inn í tjaldborg þeirra. Var það ferð til fjár því þar fundu þjófarnir ýmsa dýrgripi til þess að hnupla.
Gleðipinnarnir settu málið í hendurnar á lögregluyfirvöldum á Egilsstöðum. Gáfu þeir upp nafn Ásgeirs Þórs og símanúmerið í verslun JFE enda voru GSM símar ekki komnir til sögunnar þegar HáEmm og Veltirinn voru ungir. Nokkrum dögum síðar hringri síminn í versluninni og verður Einar Þór til svara. Var fjölmennt í búðinni og þegar Einar kemur úr símanum gerir hann sér að leik að garga yfir búðina þar sem ófáir Bolvíkingar og Ísfirðingar voru staddir: "Ásgeir! Lögreglan á Egilsstöðum er í símanum." Ásgeir fer í símann og óhætt er að fullyrða að eyru viðskiptavinanna stækkuðu talsvert við þetta og yfirgaf engin þeirra búðina meðan á símtalinu stóð. Ásgeir henti þetta á lofti og þegar lögreglumaðurinn var búinn að fræða hann um stöðu mála varðandi þjófnaðinn, þá bíður Ásgeir með að leggja tólið á. Þegar lögreglumaðurinn var farinn úr símanum öskrar Ásgeir þannig að allir í búðinni heyrðu auðveldlega: (enda lágu þeir allir á hleri hvort sem var) "Hver andskotinn! Nú þá verð ég bara að koma austur og sitja þetta af mér" !!! Við svo búið skellti hann tólinu á með miklum tilþrifum. Viðskiptavinir verlsunarinnar héldu því heim á leið með safaríka kjaftasögu til þess að smjatta á.
